Gitaristen og hans kone

I det siste har Gøran vore ganske oppteken med øving til konsertar, den siste var igår. Det er ikkje spesielt mange gitaristar her, og musikarar gjer uttrykk for behovet. Her er ein del kongolesiske gitaristar, som er svært gode til den kongolesiske stilen, men når det gjeld ein del andre sjangrar er det litt mangel på folk. Gøran får ganske mange tilbud og forespørslar, det har auka ein del i det siste.
      For ei veke sidan var det ein veldedigheitsarrangement i bakgården på The Craft Centre i Windhoek. Mange av studentane jobba frivillig for billettar, og det var ein veldig hyggeleg kveld. Litt om banda: Det første bandet heitte Organic groove. Med innleidde session musikarar leverte ein kvit gitarist/songar/låtskrivar noko som på det beste høyrdes ut som REM på helium og antidepressiva. Det andre bandet var Dennis sitt prosjekt, jazzkvartett med Gøran på gitar. Ingen øving, bortsett frå ein kort lydprøve. Det gjekk veldig bra, med veldig god respons. Eg storkosa meg. Glatt jazz, men storveis. Og arrangementet i seg sjølv var svært bra gjennomført.
Lize Ehlers var vel ein slags headliner, i det minste er ho ei som dukker opp på dei fleste arrangement. Kan kanskje kalle ho ein slags it artist her, men mest i den litt alternative kunstnarkretsen.

På onsdag var det eit anna arrangement, "The last band standing", ein konsert serie der to og to artistar konkurrerar om å gå vidare  og til slutt om å vinne ein førstepremie på 30 000. Det er arrangert av Nationalteateret, og tanken bak er å fremme namibiske artistar og live musikk i Namibia. Gøran spilte gitar med Sharon Van Roy, ei pop/rnb songarinne. Han har i dei siste vekene vore på øvingar i diverse luksusboligar, der eigarane er musikkentusiastar. Ein av dei var Portuguese Joe. Biker og riking av ukjend årsak.
Dei konkurrerte mot Patricia, som driv på med det meir tradisjonelle, nærare sagt damara-musikk i reggea/afropop drakt. Patricia var den som gjekk vidare. Ikkje overraskande, sidan ho er meir lokal i uttrykket, mens Sharon lignar meir på mange amerikanske songarar. Det mangla likevel ikkje på entusiasme blant publikum, det var fryktelig moro. Etter konserten møtte eg dei han har spelt ilag med og liknande, og det var mykje av "thanks for lending out your husband" og "so this is the woman behind the man" eller liknande. Det er eigentleg ganske moro, men og litt vanskeleg å svare naturleg på sidan eg ikkje tenker på det viset. Ein eldre kar, antagelig musikar hadde følgjande råd til Gøran: "Its either your wife or your guitar man, im telling you."

Men no er gitaristen på kjøkkenet, kokken, og hans kone slapper av. Tyver har vi forsatt ikkje sett noko av. Idag har vi vore turistar i eigen by, og besøkt det gigantisk heltemonumentet i byen. Der var det for øvrig ein bavianfamilie og. Ikveld blir det konsert med Erna og Stella på NTN (nasjonalteateret) i ein ny delkonkkurranse av The Last Band Standing.